Διάγνωση, συμπτώματα & θεραπεία
Η ελκώδης κολίτιδα είναι μία χρόνια φλεγμονώδης νόσος του παχέος εντέρου και χαρακτηρίζεται από φλεγμονή και έλκη του βλεννογόνου. Στα άτομα με ελκώδη κολίτιδα τα συμπτώματα είναι κυρίως οι διαρροϊκές κενώσεις και ο πόνος στην κοιλιά. Η ελκώδης κολίτιδα διαφέρει από τη νόσο του Crohn (παρόμοια φλεγμονώδη πάθηση), καθώς προσβάλλει μόνο το παχύ έντερο. Τί προκαλεί τη νόσο δεν είναι απολύτως ξεκαθαρισμένο αλλά εικάζεται πως οφείλεται σε συνδυασμό γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων.
Το προσδόκιμο της ζωής των ατόμων με ελκώδη κολίτιδα με τις νεότερες θεραπείες είναι άριστο και οι ασθενείς θα πρέπει να έχουν πολύ καλή ψυχολογία.
Εξαρτώνται άμεσα από την έκταση της νόσου. Η εντόπιση μπορεί να αφορά μικρό τμήμα του εντέρου ή του πρωκτού, αλλά μπορεί να επεκτείνεται ακόμη και σε ολόκληρο το παχύ έντερο (πανκολίτις). Η νόσος εμφανίζει εξάρσεις και υφέσεις και τα συμπτώματα μπορεί να είναι από ήπια έως πολύ βαριά.
Συνδυασμός εξετάσεων διενεργούνται, με την ενδοσκόπηση του παχέος εντέρου (κολονοσκόπηση) με τη λήψη βιοψιών να τεκμηριώνει τη διάγνωση και να αποκλείει άλλες παθήσεις με παρόμοια συμπτώματα. Ο ασθενής παρακολουθείται από γαστρεντερολόγο ο οποίος ρυθμίζει την διατροφή και την αγωγή του ανθρώπου που πάσχει. Η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει τη χορήγηση αμινοσαλικυλικών, κορτικοειδών, ανοσοκατασταλτικών και μονοκλωνικών αντισωμάτων.
Η χειρουργική εκτομή αφορά το παχύ έντερο, με την αποκατάσταση της συνέχειας του πεπτικού σωλήνα να γίνεται συνήθως σε στάδια με τεχνικές δημιουργίας νεολυκήθου.
Η νόσος του Crohn (νόσος του κρον) είναι μία χρόνια φλεγμονώδης πάθηση που μπορεί να αφορά οποιοδήποτε τμήμα του γαστρεντερικού σωλήνα από το στόμα μέχρι τον πρωκτό. Μεταξύ των προσβεβλημένων τμημάτων υπάρχουν και υγιή τμήματα και η προσβολή αφορά ολόκληρο το τοίχωμα. Η συνηθέστερη ηλικία έναρξης της νόσου είναι μεταξύ 15 και 35 ετών και η συχνότητα είναι ίδια σε άντρες και γυναίκες. Η αιτιολογία είναι άγνωστη και πιστεύεται πως είναι αποτέλεσμα γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων και αποτελεί προδιαθεσικό παράγοντα ανάπτυξης κακοήθειας.
Το ιστορικό σε συνδυασμό με εργαστηριακές και απεικονιστικές εξετάσεις δίνουν πολύτιμες πληροφορίες. Η τεκμηρίωση της διάγνωσης της νόσου γίνεται με ενδοσκοπικό έλεγχο και λήψη βιοψιών. Η χαρτογράφηση της νόσου περιλαμβάνει έλεγχο όλου του πεπτικού συστήματος και την εύρεση τμημάτων με φλεγμονή, φυσιολογικών τμημάτων, στενώσεων και συριγγίων. Η νόσος σε ένα μικρό ποσοστό μπορεί να έχει εντόπιση μόνο στην περιπρωκτική χώρα.
Όταν υπάρχει η κατάλληλη διάγνωση από νωρίς και το άτομο παρακολουθείται τακτικά και λαμβάνει την αγωγή του σωστά το προσδόκιμο ζωής του είναι άριστο. Για την διατροφή δεν υπάρχουν τροφές που να σχετίζονται άμεσα με την έξαρση της νόσου. Χρειάζεται γενικά μία ισορροπημένη διατροφή με αρκετό νερό, λιπαρά ψάρια, καλές πηγές πρωτεΐνης, φρούτα και λαχανικά.
Ο γαστρεντερολόγος κατευθύνει την συντηρητική αγωγή που περιλαμβάνει διατροφικές συνήθειες, διακοπή καπνίσματος και φαρμακευτικές επιλογές όπως αντιφλεγμονώδη, αντιβιοτικά και ανοσοκατασταλτικά φάρμακα. Σκοπός είναι ο έλεγχος των συμπτωμάτων και η επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου.
Ο Χειρουργός επεμβαίνει στην αντιμετώπιση των επιπλοκών κυρίως της νόσου με τεχνικές που αποσκοπούν στη διατήρηση κατά το δυνατόν μεγαλύτερου τμήματος φυσιολογικού εντέρου προς αποφυγή συνδρόμων δυσαπορρόφησης και μελλοντικών επιπλοκών.
Ο Ιατρός είναι συμβεβλημένος με τον ΕΟΠΥΥ για ηλεκτρονική συνταγογράφηση και δέχεται επισκέψεις όλων των ιδιωτικών ασφαλειών, καθώς είναι επίσημος συνεργάτης των ασφαλιστικών ομίλων ΒΙΟΙΑΤΡΙΚΗ, ΑFFIDEA, HEALTHNET, MEDISYSTEM, INTERAMERICAN.
Οι Ιδιωτικές Κλινικές με τις οποίες συνεργάζεται έχουν σύμβαση με όλες τις ιδιωτικές ασφάλειες, καθώς και οικονομικά πακέτα για τους ασθενείς που είναι συμβεβλημένοι με τον ΕΟΠΥΥ.
